Dag 6: Keystone (Black Hills/Custer State Park)

De wekker is nog niet gegaan, maar beide zijn we wakker. Ik lig op mijn gemak te kijken naar hoe groot en luxe onze suite eigenlijk wel is. We hebben goed geslapen, komt vast door de heerlijke jacuzzi van gisterenavond, dus zijn we lekker uitgerust. Judith gaat het ontbijt maken. Ondanks dit luxe hotel is er geen ontbijt, wat overigens gebruikelijk is in Amerika (want daar gaan ze ‘buiten de deur ontbijten’) dus moeten we dit zelf regelen. We hebben geen zin om naar een restaurant te gaan, dus eten we op ons eigen balkon.

Vandaag gaan we naar de Black Hills en het Custer State Park, waar erg veel te zien is. Op tijd vertrekken we richting Custer. Al snel komen we langs Mount Rushmore, waar de 4 belangrijkste presidenten in de bergen zijn uitgehouwen. De omgeving is prachtig, alleen is het weer (nog) niet stralend. Wel een flauw zonnetje, maar hij schijnt achter een wolkendek. Hopelijk gaat het straks open trekken. Omdat we morgen een bezoek brengen aan Mount Rushmore, blijven we niet te lang staan bij dit mooie aangezicht, maar rijden we door richting Custer.

We brengen een bezoek aan het Crazy Horse Memorial in de Black Hills. Lang geleden werd de Amerikaan Korczak Ziokowski, een eigenzinnige kunstenaar en beeldhouwer,  gevraagd door de stamhoofden van de Indianen in de Black Hills, of hij een beeld wilde maken van de belangrijke Indiaan Crazy Horse en startte een project wat uit zou groeien tot enorme gebeurtenis. In zijn eentje begon hij in de bergen te werken aan een beeltenis van Crazy Horse, net zoals die van de 4 presidenten in Mount Rushmore. Jarenlang werkte hij, dag in dag uit, in zijn eentje met beperkte middelen, omdat het een privé-project was. Hij vertikte het om geld aan te nemen van de Amerikaanse regering, die hem ooit een bedrag van 10 miljoen Amerikaanse dollars bood om het project over te nemen. Omdat hij bang was dat ze hun afspraken niet zouden nakomen, weigerde hij het geld. Het geld wordt bijeen gebracht door de gewone mensen, via entrees en giften. Ook krijgt hij vaak gereedschap en machines van bedrijven.

In 1982 overleed  Korczak, maar tot op de dag van vandaag heeft zijn vrouw, Mrs. Z. genoemd en inmiddels 86 jaar oud, de touwtjes in handen. Samen met haar 10 kinderen en 24 kleinkinderen en vele  anderen werken ze nog steeds dag en nacht, zomer en winter, om het project te kunnen verwezenlijken. Het project is uitgegroeid tot één van de grootste privé-projecten van de wereld. Een bezoekerscentrum, rondleidingen in Amerikaanse schoolbussen, exposities van Indianen, enz. zijn inmiddels allemaal verwezenlijkt. Eens zal het project volbracht zijn en staat de beeltenis van Crazy Horse, zittend op zijn paard, in de bergen van de Black Hills. Het bezoek aan het Crazy Horse Memorial en het verhaal wat er achter zit heeft bij ons veel indruk gemaakt.

We gaan nog even in Custer wat boodschappen doen en gaan snel verder naar het Custer State Park. Eerst gaan we op zoek naar de buffels, die in grote getalen in dit park aanwezig zijn. Onderweg komen we langs prachtige plekken en ook komen we een groep berggeiten tegen. Brutaal blijven ze voor de auto staan, maar besluiten toch maar om opzij te gaan.

We nemen de Needles Highway route, alweer zo’n prachtige route langs talrijke bijzonderheden. Onderweg willen we nog even picknicken, maar we worden opgevreten door de wespen, dus besluiten we maar in de auto te eten. Het eerste gedeelte van deze route is geweldig mooi en we komen op de mooiste plekjes terecht. Onder andere rijden we door een smalle doorgang van een berg. Het is echt geweldig.

Het tweede gedeelte van de route brengt ons naar Needles Eye. Dit is de smalste doorgang, dwars door de bergen, van het park. Het is werkelijk geweldig, we komen ogen tekort. Ook komen we handen tekort, want foto’s door Nico gemaakt, foto’s door Judith gemaakt en video’s door Judith gemaakt (deze zorgen er voor dat jullie een beetje mee kunnen genieten van dit spektakel) vragen soms extra inspanningen. Het is de moeite waard, dus is het niet erg.

Als laatste brengen we nog een bezoek aan het Sylvan Lake, één van de vele meren in dit park. De omgeving is hier ook alweer geweldig mooi. We maken een wandeling en moeten onderweg nog wat klimmen en klauteren om mooie plaatjes te kunnen schieten. Het lukt om heelhuids en droog weer bij de auto te komen.

Het is inmiddels al 16:10 uur en we besluiten maar om zo zachtjes aan terug te gaan naar het hotel. We moeten nog een stuk rijden en de tijd is tekort om nog een bezoek te brengen aan een ander deel in het park. Jammer, maar deze dag zit er ook alweer bijna op.

Om 17:30 uur zijn we weer in het hotel, waar we even lekker wat drinken. De foto’s en video’s worden vast op de laptop gezet en de eerste filmpjes worden bekeken. Leuke filmpjes, die we weer klaar zullen maken om op ons reisblog te zetten.

Vanavond willen we even gaan kijken naar de verlichte beeltenissen van de 4 presidenten in Mount Rushmore, dus gaan we met de auto naar het centrum. Eerst moeten we nog wat eten en besluiten om naar het Keystone House Family Restaurant (op aanraden van één van de medewerkers van het hotel) te gaan. Het eten is niet lekker, zeg maar gewoon slecht. We zijn dus snel klaar en gaan, het is inmiddels donker geworden, naar de verlichte beeltenissen van de 4 presidenten kijken. Ook dat valt wat tegen, zodat deze avond niet heeft gebracht wat we er van gehoopt hadden.

Wél genieten we in de kamer van de jacuzzi en werken aan het reisblog. Judith zit lekker een film te kijken op de iPad en ik werk op de laptop. Hopelijk lukt het om alles weer te verwerken. Gisteren was de verbinding zo traag dat het erg lang duurde voordat met name de video’s ge-upload waren. Misschien gaat het vanavond sneller! Helaas, het is weer erg traag. Terwijl ik aan het verslag werk en de foto’s uitzoek, staat de laptop hard te werken om de video’s op het reisblog te zetten.

Morgen gaan we vroeg weg, want we moeten een behoorlijk stukje rijden naar Badlans en op de terug weg naar Mount Rushmore. We maken het dus niet te laat.

Bye, bye.