Dag 7: Keystone (Badlands/Mount Rushmore)

Als we om 06:00 uur wakker worden moeten we gelijk aan Kim denken, die heeft nl. vandaag rijexamen gedaan. Judith kijkt op haar telefoon en ziet een bericht van Kim. Helaas valt de telefoon gelijk uit en heeft ze het bericht niet kunnen lezen. De batterij is helemaal leeg! Ik verstuur maar een berichtje om er achter te komen hoe het is gegaan en krijg gelijk een reactie: ja, ik ben geslaagd! Wat een fantastisch begin van deze dag, ook al is het pas net na 6 uur in de ochtend. Even later belt Kim en kan ik haar feliciteren. Judith staat onder de douche en hoort ook het goede nieuws. Geweldig, ik bel haar straks wel even. Helaas hebben we Kim niet meer te pakken gekregen, dus heeft Judith haar voicemail maar ingesproken.

Even later zitten we op ons balkon, lekker gedoucht en aangekleed, van een heerlijk ontbijtje te genieten. Het weer is een beetje bewolkt, maar dat zal (net als gisteren) wel snel wegtrekken. We willen vroeg weg, want we moeten een behoorlijk stuk rijden om bij Badlands te komen. We rijden om 07:30 uur weg, met een grote beker (gisteren gekocht bij de supermarkt!) koffie in de aanslag. Onderweg moeten we nog even geld pinnen. Na 1 ½ uur komen we in het natuurgebied Badlands.

Badlands is een van de natuurparken in de USA in het zuid westen van South Dakota. De oppervlakte is 982 km2 en er zijn ravijnen, kloven en hoodoos (aardpiramides). De Badlands zijn ontstaan door water- en winderosie van lagen sediment (afzetting voor door wind of water getransporteerd materiaal). Het is er erg droog, er is weinig regenval, weinig begroeiing en de rotsen zijn zacht. Daardoor zijn de hellingen steil, met losse, droge aarde, gladde klei en diep zand. Volgens de routeplanner komen we op een andere plek als dat de borden aangeven. We besluiten de routeplanner te volgen, wat achteraf niet de beste keuze blijkt te zijn. We komen op plaatsen, die er fantastisch mooi uitzien, waar we normaal gesproken niet zouden komen.  Via een heel klein dorpje, anderhalf huis en een krot, gaan we op zoek naar de Badlands Looproute, die 28 mile lang is en ons langs 14 uitkijkposten brengt.

Het duurt een hele tijd voordat we op de route zijn aangekomen (we denken steeds dat we verkeerd zitten, zien geen andere auto’s, alleen maar zandweggetjes) en zijn op een of andere manier zonder controlepost op de route gekomen. Hoe het kan weten we niet, maar plots zijn we er. De route brengt je langs de mooiste plekjes in het Badlands gebied. Het is indrukwekkend, we hopen dat het op de foto’s en video’s een beetje zal overkomen. Bij één van de uitkijkposten komt een enorme soort caravan aan. Zo’n grote heb ik nog nooit gezien, het lijkt wel een rijtje huizen op wielen! Onze auto ziet er overigens niet uit. Door de dorre, droge zandwegen zit hij helemaal onder het fijne zand.

Omdat we vanmiddag nog naar Mount Rushmore willen gaan, blijven we niet al te lang in dit gebied hangen en gaan om 14:00 uur terug richting Keystone. Onderweg tanken we, eten een ijsje en rijden in een ras tempo, we mogen zelfs op bepaalde plaatsen 70 mile (zo’n 110 km) rijden en zijn na 5 kwartier op plaats van bestemming.

We bezoeken het beroemde Mount Rushmore National Memorial in de Black Hills. Jonah LeRoy ‘Doane’ Robinson had het idee om in de rotsen van South Dakota gezichten van bekende mensen uit te houwen, met als doel om toeristen te trekken. Hij had daarbij mensen als Buffalo Bill en Chief Red Cloud in gedachten. Hij vond de beeldhouwer Gutzon Borglum bereid om zijn plannen te realiseren. Van 1927 tot 1941 werd er met man en macht gewerkt om dit project af te krijgen. Uiteindelijk werd gekozen om de hoofden van George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln te verwezenlijken in het graniet van de rotsen in de Black Hills. Gutzon overleed een half jaar voordat de 4 hoofden van de presidenten geheel af waren, zodat hij ze nooit volledig af heeft kunnen zien.

Gisteren hadden we vanaf de weg al een glimp van het monument gezien, maar nu we dichterbij zijn is het nog indrukwekkender. Wat een werk moet dat geweest zijn, zeker met de beperkte middelen die ze in die tijd hadden. Veel hand werk, weinig elektrische machines, geen computers, enz. moeten het tot een hels karwei hebben gemaakt. Gelukkig was er een groot team van medewerkers die zich volledig hebben ingezet om dit project tot een goed einde te brengen. We bekijken een film die ons inzage geeft van hoe het allemaal is gegaan. Er is ook een museum, waar oude foto’s en gebruikte materialen te zien zijn. We lopen via een wandelroute rondom de plaats waar het kunstwerk staat.

Na dit indrukwekkende bezoek gaan we richting ons hotel. Onderweg komen we langs een winkel die Christmas Village heet en we besluiten om even een kijkje te gaan nemen. Midden in de zomer staat daar een winkel vol met spullen die voor de kerst bestemd zijn. Ongelooflijk veel verschillende dingen om in de kerstboom te hangen of om je huis mee te versieren en in kerstsfeer te brengen.

Omdat het nog vroeg is (15:45 uur) besluiten we om niet naar het hotel te gaan, maar nog een stukje door het Custer State Park te gaan, om daarna in Custer te gaan eten en nog wat boodschappen te halen. Deze extra inspanning wordt beloond, want onderweg in het park komen we verschillende buffels tegen en ook zien we een paar herten de weg oversteken. Leuk om te zien!

Om 17:00 uur komen we in het plaatsje Custer aan en gaan op zoek naar een restaurantje. Omdat we gisteren een zeer slechte ervaring hebben opgedaan bij de lokale restaurants besluiten we het zekere voor het onzekere te nemen en gaan naar de Pizzahut. Dat moet goed gaan en inderdaad het eten is prima. In Custer maken we nog wat foto’s van de leuke huisjes en winkels, doen nog wat noodzakelijke boodschappen en gaan terug naar ons hotel.

Het is al met al een lange dag geworden, dus genieten we van een plons in de jacuzzi. Daarna gaan we aan de slag met de foto’s en video’s van vandaag. Terwijl Judith nog even met Alloyisha via Viber praat en daarna een film op de iPad kijkt, werk ik aan het reisverslag. De video’s moeten nog ge-upload worden (wederom erg langzaam) en dan kunnen we gaan slapen.

Morgen gaan we weer  verder en moeten we helaas dit prachtige hotel, met zijn geweldige suite, achter ons laten. We gaan naar Sheridan, maar het kan ook zijn dat we nog wat verder doorrijden naar Billings, zodat we donderdag een minder lange reisdag hebben. We zien het morgen wel.

Tot morgen.

PS. Heel leuk dat jullie reacties via ons reisblog geven. We kijken iedere ochtend voordat we op pad gaan even naar de reacties. Blijf het vooral doen!