Dag 10: Missoula - Kalispell

Oh what a night!

De nacht is moeizaam verlopen. Ondanks dat we voor het eerst wat konden uitslapen, we hoefden niet zo vroeg weg want de afstand naar de volgende plaats was maar 120 miles, kwam er van uitslapen jammer genoeg niet echt veel.

Eerst werd ik midden in de nacht door één of andere Franse juffrouw op mijn mobiel gebeld, het was om 03:10 uur en wat ze moest weet ik niet, dus verbrak ze maar snel de verbinding. Vervolgens belde om 04:10 uur de Nederlandse Energie Maatschappij om mij wat vragen te stellen over hoe mijn energie beviel e.d. en tot slot ging om 07:00 uur opnieuw de telefoon en was het Sylvana, Alloyisha en Jade. Ze hadden helaas slecht nieuws want Tommy (de poes) was aangereden en had de klap niet overleeft. Echt sneu voor het gezin van de Wetering/Gomes. Tommy was toch al weer bijna 2 jaar bij hun in het gezin en dan ga je je hechten aan zo’n beestje.

Ik blijf toch nog maar even liggen, maar op aandringen van Judith niet te lang. Douchen, scheren en op naar het ontbijt. Eens kijken wat we vandaag als ontbijt krijgen voorgeschoteld. In het hotel is een aparte ruimte ingericht en het ontbijt is goed, maar eenvoudig. Nu moet je weten dat er ’s morgens hier in Amerika eigenlijk nooit iets van kaas, worst of andere vleeswaren is. Ze houden meer van gebakken eieren, worstjes en spek en dat allemaal afgedekt met een flinke laag ketchup, gebakken wafels (zelf bakken) met veel stroop, toast met jam, serials (cornflakes) en ga zo maar door. Het is geen wonder dat die Amerikanen allemaal zo dik zijn!

Nadat we Annie gedag hebben gezegd gaan we op weg naar Kalispell, naar verwachting zo’n 2 uurtjes rijden. Het weer is lekker, al is het ook vandaag weer behoorlijk bewolkt en heiig. Dat zal wel weer wegtrekken. In de bergen blijft het overigens best lang hangen.

Ondanks dat het best druk op de weg is, zeker voor wat we tot nu toe gewend zijn, verloopt het allemaal zeer voorspoedig. Het is gelukkig niet alleen maar grote weg, maar een flink stuk rijden we door een Indianen reservaat (geen indianen gezien) langs een heel groot meer, Flathead Lake. Onderweg stoppen we bij een ‘kersenkwekerij’ waar ze heerlijke ‘Huckelberries Lapins’ verkopen (500 gram voor $ 2,- dat is +/-  € 1,60). Judith vind ze echt heerlijk.

Om 12:10 uur staan we bij de receptie van Motel 6 en het valt op het eerste gezicht niet tegen. Op de gok hebben we dit hotel geboekt, want de andere (betere?) hotels zitten vol of zijn niet te betalen. Linda, een allerliefste dame van in de 60, helpt ons aan een kamer. We zijn eigenlijk te vroeg, maar ze regelt dat we de kamer al kunnen krijgen. Kamer 104, net om de hoek, ‘clean and ready’. Als we de deur van de kamer open doen komt er een muffe, vieze lucht uit. Het lijkt wel een geur van beesten, honden of katten die nat zijn geweest. Dat is goed mogelijk, want er mogen ook huisdieren in dit hotel verblijven.

Gelukkig loopt de werkster er en we vragen haar er eens naar te kijken. Ze adviseert even terug te gaan naar de receptie om van kamer te ruilen. De kamer er naast heeft ze net helemaal schoon gemaakt en laat ze aan ons zien. Die moeten we hebben!!! Netjes, schoon, redelijk nieuw meubilair, goede douche, kortom deze is voor ons. Bij de receptie regelt Linda het voor ons. Ze baalt zichtbaar van de vieze kamer en het valt zeker niet mee om hem te ruilen. Ze moet andere gasten verplaatsen, want er zijn heel veel reserveringen omdat het Labour weekend is, een korte vakantie voor de Amerikanen. Vandaar dat alle hotels zo vol zitten, natuurlijk!

De middag brengen we door in het centrum van Kalispell. Er zijn veel shoppingmalls en grote warenhuizen. We drinken koffie en eten een broodje en whatsappen gelijk met Jordy. Na lekker ontspannen rond gekeken te hebben gaan we terug naar het hotel. Judith gaat lekker in het zonnetje een boekje lezen en ik maak het verslag van vandaag. Er is niet veel toe doen voor mij, want er zijn geen foto’s gemaakt en maar 1 video, waarvan we verwachten dat die niet helemaal goed gelukt zal zijn (uiteindelijk is het toch goed gekomen). Lekker relaxed dus.

We moeten vanavond nog wat eten, maar waar weten we nog niet. We gaan naar Mac Donalds, dan kunnen we gelijk de video uploaden, want de internetverbinding in onze kamer is zo traag dat uploaden niet mogelijk is. Het lukt om de enige video van vandaag vast op ons reisblog te zetten, al duurt het ook bij Mac Donalds erg lang voordat het klaar is. Dat wordt wat als we morgen weer veel foto’s en video’s hebben gemaakt. Nou, we zien het morgen wel hoe dat gaat.

Als we bij Mac zitten ontmoeten we een ander Nederlands stel, Henk en Ellen Kroon, die bezig zijn met een rondreis van 7 maanden door Amerika en Canada. In hun eigen camper, die vanuit Nederland is verscheept naar Canada, reizen ze door beide landen en stallen hun camper bij kerken en supermarkten, waar gratis overnacht mag worden. Ze zijn nu 5 weken onderweg en hebben dus nog een hele lange periode voor de boeg.  Het zijn echte wereldreizigers. Mij lijkt dit ook geweldig om te doen!

Terug op de hotelkamer leg ik de laatste hand aan het reisverslag en Judith pakt de reistassen opnieuw in, zodat we weer schone kleren in de tas hebben die we dagelijks de hotelkamer mee naar binnen nemen. Goed zo, Judith. We kijken nog wat TV en gaan vroeg naar bed. Morgen moeten we vroeg op, want de eerste dag naar het Glacier National Park staat gepland en daar moet je vroeg zijn.

Goodnight to you all.