Dag 8 zaterdag 27 januari 2018: Op weg naar Milford Sound

Het is inmiddels al weer een week geleden dat we vertrokken vanuit Spijkenisse. Wat gaat de tijd toch snel! Net als een week geleden moeten we ook vandaag vroeg op staan. We gaan de Milford Sound Route doen en zijn daar waarschijnlijk wel heel de dag zoet mee. Omdat we om 08:00 uur weg willen rijden zijn we genoodzaakt om vroeg te ontbijten. We hebben uitstekend geslapen in onze hut en ook 's morgens vroeg is het geweldig mooi buiten. Wat een uitzicht! Het ontbijt wordt weer door Judith verzorgd en is, zoals ik van haar gewend ben, uitstekend.

Om even na 08:00 uur rijden we weg van onze hut en beginnen gelijk aan de Milford Sound Route. Het weer is prima, op de start van de dag is het 20 graden en een zonnetje. De Milford Sound route start in Te Anau en het is één weg naar Milford Sound. Milford Sound in Fjordland National Park is de bekendste fjord van Fiordland. Het is vernoemd naar Milford Haven in Wakes en de Cleddau-rivier, die door Milford Sound stroomt, is vernoemd naar zijn Welshe naamgenoot. De Maori-naam voor Milford Sound is Piopiotahi.

De fjord is ongeveer 16 km lang tot aan open zee en 100 tot 450 meter diep. Zeer typerend zijn de hoge en zeer steile rotsen rondom de fjord. Deze rotsen zijn ongeveer 1.200 meter hoog. Er zijn verschillende toeristische attracties, zoals cruises op de fjord en het onderwaterobservatorium. Er bevinden zich ook zeeleeuwen en andere dieren in de fjorden. Het hoogste punt van het fjord is de Mitre Peak, met een hoogte van 1.692 meter. Milford Sound is ook het eindpunt van één van de mooiste wandelroutes ter wereld: de Milford Track. In Milford Sound regent het gemiddeld 6.813 mm en 182 dagen per jaar. Het is daarmee de natste plaats van Nieuw Zeeland.

De afstand van de route is 120 kilometer (enkele reis) en onderweg heb je in totaal 14 punten waar je bezienswaardigheden kunt bezoeken. Om de route alleen te rijden moet je er al 2 1/2 uur voor uittrekken. Als je veel stops maakt, ben de gehele dag zoet. Wij bezoeken er vandaag best wel een aantal, dus is onze dag goed gevuld. Dat wordt veel foto's en films maken, ben ik bang.

We stoppen bij Te Anau Downs. De verborgen haven is de start voor de Milford Track wandelaars. Een prachtig meertje, die zeker in de vroege ochtendzon een geweldige uitstraling heeft. Het is maar een korte stop, want we hebben nog een lange weg voor de boeg en moeten om 12:00 uur bij het eindpunt zijn om op tijd de boot te kunnen nemen.

De volgende stop is Mirror Lakes, een smal bergmeertje, gelegen langs de weg. Er is een korte  route te wandelen over mooi aangelegde loopbruggen. Dit meertje is beroemd om de weerspiegeling van de bergen in het kalme water. Leuk om te zien, erg rustgevend!

De volgende stop is Knobs Flat. Deze stop biedt voorzieningen voor bezoekers, waaronder toiletten, afvalwaterberging voor campers en een telefoon voorzieningen. Één van de weinige plekken waar deze voorzieningen zijn. Het is een grote open vlakte, tussen de geweldige hoge bergen en is volgens kenners een must om gezien te hebben. Wij vinden het niet spectaculair, maar zijn er toch maar even gestopt.

De stop Lake Gunn Nature Walk slaan we even over. Vanwege tijdgebrek doen we deze stop tijdens de terugreis. Er is een wandelroute van zo'n 45 minuten, naar een meer en we zijn bang dat we dan in tijdnood komen voor de boot. We gaan door naar de volgende stop The Divide, dit is de laagste oostwestpass in de zuidelijke alpen en het markeert het begin van vele wandelroutes. Er zijn veel voorzieningen voor kampeerder, niets voor ons, dus slaan we ook deze over.

Key Summit is de volgende stop. Hier kun je een wandeling maken die je een spectaculair uitzicht op het Fiordland National Park biedt. Als je alleen maar tijd hebt voor één wandeling op je rit naar Milford Sound en het weer goed is, is deze track de moeite waard. Vanaf de parkeerplaats The Divide volg je de Routeburn Track ongeveer een uur om bij Key Summit Track te komen. Vanaf hier is het een klim van 20 minuten naar Key Summit. Wij maken een korte wandeling, het is ook hier weer erg mooi en we hebben goed uitzicht op de geweldige bergpartijen.

Na nog een paar stops gaan we door de Homer Tunnel. Deze tunnel is een 1,2 km lange wegtunnel in de Fiordland-regio, die werd geopend in 1953. De tunnel verbindt Milford Sound met Te Anau en Queenstown door het doordringen van het Darran-gebergte bij het Homer-zadel. Het verbindt tussen de vallei van de rivier Hollyford naar het oosten en die van de Cleddau naar het westen. De tunnel is recht en had oorspronkelijk een rijstrook en grindoppervlak. De tunnelmuren blijven ongevoerd graniet. Het oostelijke uiteinde van het portaal bevindt zich op 945 meter hoogte en de tunnel is 1.270 meter lang en loopt op een helling naar beneden naar de westelijke poort. Tot het werd verzegeld en vergroot was het de langste tunnel met grindoppervlakte ter wereld. We moeten even wachten tot dat de tegenliggers door de tunnel zijn en kunnen vervolgens door de zeer smalle en donkere ruimte naar de andere kant.

The Chasm is voorlopig onze laatste stop voordat we naar de boot gaan. Hier staat bij de parkeerplaats een koffiewagen, een omgebouwd busje met achterin een aantal moderne koffieapparaten. De koffie is niet goedkoop, maar dat kan ook haast niet anders als je hier staat, maar smaakt prima. Al genietend van de koffie lopen we een korte route over het aangelegd wandelpad. Onderweg komen we een waterval en een, in een behoorlijke diepte, een klein meertje. De enorme stenen zijn uitgesleten van het er op kletterende water. Mooi om te zien.

De volgende stop is bij Milford Sound, waar we aan boord gaan om een boottocht te maken tussen de geweldige bergen. Nadat we de auto hebben geparkeerd op de parkeerplaats, zo'n 20 minuten lopen van de haven, komt er een shuttlebus aan. We kunnen mee, dat scheelt weer een wandeling. We zijn keurig op tijd om ons in te checken en hoeven ook maar eventjes te wachten voordat we aan boord kunnen. We hebben een plekje vooraan op het dek en als we nog maar net weg zijn, we zijn de haven nog niet eens uit, worden we al getrakteerd op een paar dolfijnen. Helaas kunnen we ze niet op de foto of film vastleggen.

De schipper waarschuwt al, het gaat (zeker in het begin) een winderig tochtje worden. Hij is erg enthousiast over het weer en feliciteert ons met deze mooie dag. De temperatuur aan wal is opgelopen tot boven 30 graden en het is in tijden niet zo warm geweest, verteld hij. We staan nog steeds op het voordek en genieten van de prachtige uitzichten. Door de fikse wind moet Judith zelfs even een jasje (hoog uit 5 minuten) aan hebben. Halverwege draait de boot en hebben we de wind in de rug, dat scheelt een stuk. Dat is een mooi moment om even wat te gaan eten. We hebben vouchers gekregen om fish and chips te eten. Ondanks dat we het niet hadden verwacht smaakt het prima!

Op de terugweg vaart het schip bijna onder een waterval door! De schipper waarschuwt de mensen aan boord dat ze uit moeten kijken voor hun foto- en filmapparatuur, want die zullen behoorlijk nat worden. Dat jezelf nat wordt is niet zo erg, door de warmte ben je zo weer droog, maar voor je apparatuur is het niet zo goed. Wij zoeken een beetje een schuilplek, maar er zijn zat mensen die helemaal vooraan staan en die dus zelf en hun apparatuur drijfnat worden. Nou ja, moeten ze zelf maar weten, ze waren immers gewaarschuwd! Na zo'n 2 uur varen komen we weer in het haventje aan. Als wij van boord gaan, staat de volgende groep mensen al weer klaar om een nieuwe tocht te maken.

Met de shuttlebus gaan we weer terug naar de parkeerplaats. De auto staat daar in de zon en de temperatuurmeter geeft 35 graden aan. Dat komt natuurlijk omdat hij de hele tijd in de zon heeft gestaan, maar nadat we weer aan het rijden zijn zakt de temperatuur niet verder dan 31 graden. Best warm, toch?

We rijden terug over dezelfde weg, dat kan ook niet anders want er gaat maar 1 weg naar Milford Sound, en stoppen nog 1 keer bij Lake Gunn Nature Walk. Daar maken we de wandeling van 45 minuten naar het meer. De route loopt over een mooi aangelegd pad en er zijn overal borden met uitleg over planten en dieren die in dit gebied groeien of leven. Het is een leuke route, niet al te lang, en halverwege kom je bij het Lake Gunn meer aan. Het ziet er mooi uit, maar we hebben inmiddels behoorlijk wat meertjes gezien en die doen er niet voor onder. Het water is er erg schoon en door de warmte is het heerlijk om er in te zwemmen. Dat zien we wel aan het stel wat aan het poedelen is!

Nadat we het laatste stuk hebben gereden komen we weer in het centrum van Te Anau. Het is inmiddels 18:15 uur geworden en we gaan gelijk wat eten. Het is al met al een lange dag geweest waarbij we veel hebben gezien. Nadat we in onze hut terug zijn, ga ik beginnen aan de verwerking van de vele foto's en filmpjes. Het zal een hele klus worden. Omdat het internet hier dramatisch slecht (langzaam) is, is het ook nu weer ondoenlijk om de filmpjes, die al een paar dagen niet geplaatst kunnen worden, op ons reisblog te zetten. Er zijn waarschijnlijk teveel mensen online in de woning bij de receptie, de enige plek waar een internetaansluiting is. Een beetje gefrustreerd (niet ernstig hoor) dat het niet lukt, stop ik er mee en gaan we terug naar onze hut. Het is tijd om naar bed te gaan.

Sleep well.