Dag 24 maandag 12 februari 2018: Rotorua

Het einde van de vakantie is in zicht! Voor ons doen hebben we best uitgeslapen, Judith was pas om 08:00 uur wakker en ik iets later. Zodra ik mijn ogen open heb kijk ik naar buiten hoe het weer is. Vannacht heeft het de gehele tijd hevig geregend, maar het lijkt er op dat het iets beter is. De lucht is bewolkt, maar er priemt een flauw zonnetje achter de wolken. Snel maar douchen en ontbijten, samen met Judith klaargemaakt, en hup naar de Te Puia, het park met geisers, modderputten en warmwaterbronnen, welke hier vlakbij gelegen is.

Om 10:15 uur rijden we weg en zowaar de zon gaat een beetje doorkomen. Bij de ingang is het al druk met parkeren, er zijn dus meer mensen die het park willen bezoeken nu het weer beter is. Je weet maar nooit voor hoe lang.

Over de Te Puia valt te vertellen dat deze zo'n 70 hectare in de historische Te Whakarewarewa-vallei beslaat, aan de rand van de stad. Het is de thuisbasis van de wereldberoemde Pohutu-geiser. Pohutu betekent "grote plons" of "explosie". Deze geiser straalt zo'n 20 keer per dag en kan hoogtes bereiken tot wel 30 meter. Daarnaast zijn hier modderpoelen, warmwaterbronnen, silicavormingen voor de Kiwi-vogel en de nationale scholen voor houtsnijwerk, weven, steen en beenhouwwerk. Ook hier is te zien op welke wijze de Maori's hun voedsel bereiden en omgingen met deze wonderen der natuur. Deze bijzondere schatten worden al 170 jaar gedeeld met manuhiri (bezoekers) en vol trots gaan ze hiermee verder.

Het is niet te geloven, maar als we bij de ingang koffie zitten te drinken breekt de zon door. De temperatuur schiet omhoog naar zo'n 26 graden en het wordt gewoon prachtig weer. Met een plattegrond in de hand gaan we op eigen gelegenheid, je kunt ook met een groep en een gids door het park lopen, door het park wandelen. Even moeten we wegwijs worden uit de plattegrond, maar dan kunnen we eigenlijk niet fout gaan.

Na een paar traditionele Maori-huisjes (hutjes beter gezegd) te hebben gezien en langs een paar modderpoelen te hebben gelopen, komen we al bij de Pohutu aan. De geiser is prachtig en spuit volop, met een behoorlijke wolk van stoom. Alleen spuit hij (nog) geen 30 meter hoog! Daar moeten we natuurlijk op wachten. Na een half uur gewacht te hebben, er veranderd helemaal niets in de hoogte van het spuiten van de Pohutu, gaan we verder. Dan proberen we het later nog wel een keer. We lopen langs verschillende warmwaterbronnen, modderpoelen en riviertjes en komen na een half uur weer terug bij de Pohutu. Er is nog steeds niets veranderd. Wanneer gaat er iemand op de knop drukken zodat die geiser extra gaat spuiten, vraag ik aan Judith. In Noord Amerika kon je gewoon om het half uur een spuitende geiser bezoeken. Daar hadden ze misschien wel een knop om hem in te schakelen.

Aan het einde komen we uiteraard in een winkel van het park terecht, dat is meestal zo. Laten ze nou hier wat hebben om mee te nemen naar Nederland. Judith heeft een bord en een kommetje gevonden die ze graag wilt hebben om bij ons thuis in de kast te zetten. Is dat ook weer geregeld. De hele ronde door het park duurt, mede omdat we hebben staan wachten bij de Pohutu, ruim 3 uur. Al die tijd is het droog, al begint de lucht aan het einde ons bezoek wel te betrekken. Maakt ons niet uit, we hebben vanochtend fantastisch weer gehad. De weergoden waren ons gunstig gezind.

Vanuit het park rijden we naar het centrum van Rotorua en gaan even wat eten bij een klein zaakje die sushi e.d. verkoopt. We bestellen Chicken Bento en Salmon Bento en even later krijgen we 2 flinke borden met heerlijk eten. Het is wel uit een plastic bakje, maar het smaakt er niet minder om. Heerlijke rijst met kip of zalm, een gefrituurde garnaal, een beetje sla, zeewier, gember en wasabi en een paar flinke sushi. Alles gaat op en we zitten toch best wel behoorlijk vol.

We bezoeken de Gouvernment Gardens, de perfecte plek om te ontspannen en te genieten van de schoonheid van Rotorua. Het ligt slechts op een paar minuten lopen van de binnenstad en geeft met tal van zitplaatsen de mogelijkheid om te genieten van het uitzicht op de historische plek. De enorme dikke bomen, met geweldige robuuste takken, leuk aangelegde bloemenperken, een klein watertje en strak gemaaide grasvelden, afgemaakt met een aantal mooie gebouwtjes, geven een mooi aanzien en rustgevend gevoel. Jammer dat er een paar groepen Chinese toeristen aanwezig waren, want die verstoren de rust met hun kabaal.

Om 16:00 uur zijn we weer terug op onze kamer. Judith gaat lekker een film kijken en ik ga aan de slag met het reisverhaal en de foto's en filmpjes. Er moeten tenslotte 2 dagen geschreven en verwerkt worden, anders gaat misschien het thuisfront nog mopperen. En dat willen we natuurlijk niet, ze moeten wel wat te lezen en te kijken hebben. Het is weer gaan regenen, maar nu maakt het ons al helemaal niet meer uit. Morgen gaan we richting Auckland, daar wacht onze laatste overnachting. Onderweg brengen we een bezoek aan Hobbit Town, ook al weer zo'n plek waar je geweest moet zijn. Zeker als je fan bent van films als The Hobbit, zoals  Judith is.

See you tomorrow.