Dag 22 zaterdag 10 februari 2018: Tongariro National Park

Goedemorgen, ik heb best lekker geslapen. Als ik mijn ogen open doe is Judith al in de douche geweest en zegt: 'Een heerlijke douche, de beste die we tot nu toe hebben gehad'. Zo begint de dag dus goed. Als ik naar buiten kijk vanuit onze mooie kamer wordt ik niet echt blij. Het is erg bewolkt en het regent een beetje. De temperatuur is zo rond de 17 graden, dat gaat dus wel. Vandaag zouden we gaan wandelen in het Tongariro National Park en we weten dat het daar vaak regent. Het zal vandaag dus niet anders zijn, vrees ik. Maakt niet uit, we gaan in ieder geval en ik zie wel waar mijn wandelschoenen mij vandaag naar toe brengen.

We zitten dus in Ohakune, een klein stadje op het Noordereiland, zo'n 215 kilometer ten noorden van Wellington en zo'n 290 kilometer ten zuiden van Auckland. Zo'n beetje in het midden van het Noordereiland dus. Het ligt aan de zuidkant van het Tongariro National Park, dicht bij de zuidwestelijke hellingen van de actieve vulkaan Mount Ruapehu. Het ligt in de regio Manawatu-Wanganui en telt zo'n 1.100 inwoners. Wij zouden zeggen een dorp. Het is een populaire uitvalbasis in de winter van wintersporters. In de zomer is het vooral populair bij bergbeklimmers en wandelaars.

Gisteren heb ik een foto geplaatst van Judith bij een soort Pipo de Clown woonwagentje, ze leek Mamaloe wel. Dat is natuurlijk niet onze kamer, die ziet er wel wat beter uit. Het is toch wel heerlijk als je wat meer ruimte en luxe om je heen hebt. En dat is hier in ieder geval van toepassing. We ontbijten weer uitstekend, maken wat broodjes klaar voor onderweg en nadat ik ook gedoucht ben gaan we op pad. We moeten eerst nog wel een stukje rijden naar Whakapapa Village om daar te gaan wandelen in het Togariro National Park. Whakapapa Village ligt op de lagere hellingen aan de westelijke kant van Mount Ruapehu en vormt de basis van de Bruce Road en de toegangspoort tot het skigebied. De nederzetting wordt gekenmerkt door het elegante Chateau Tongariro Hotel, een groot erfgoedhotel, gebouwd in 1929. Omdat het dorp de hoofdingang is naar het park, beginnen hier veel mooie korte en langere wandelroutes. De centrale ligging van het dorp binnen het nationale park biedt een spectaculair uitzicht op alle drie de vulkanen.

Zodra we onderweg zijn gaat het wat harder regenen, eigenlijk hoe dichter we bij het park komen, des te slechter lijkt het weer te worden. Het Tongariro National Park ligt aan de zuidkant van het Taupomeer en is het oudste park van Nieuw Zeeland. Het park beslaat 796 vierkante kilometer en heeft drie actieve vulkanen: Mount Ruapehu, Ngauruhoe en Mount Tongariro. De vulkaan Ngauruhoe diende als decor voor Mount Doom in de film Lord of the Rings. Het park is verder bekend om zijn goede ski- en wandelmogelijkheden. Het was het eerste park in Nieuw-Zeeland dat vanwege zijn natuurlijke (1990) en culturele waarde (1993) als gemengd erfgoed op de Wereldergpoedlijst van UNESCO werd geplaatst.

Als we aankomen gaan we eerst maar even koffie drinken in het hotel, een prestigieus hotel en zeer bekend en maakt indruk met zijn grootse architectuur en interieur, met verschillende faciliteiten, waaronder een 9-holes golfbaan en een bioscoop. Het is best leuk om even in het hotel rond te kijken, maar echt overnachten zou ik er niet zo snel doen. Het is zeker niet mijn stijl, maar ik kan mij voorstellen dat mensen zich hier zeer op hun gemak voelen, waarbij de uitstekende servicegerichtheid van het personeel een grote bijdrage zal leveren tot tevredenheid. De koffie smaakt goed en is ook nog goed betaalbaar. Na de koffie gaan we naar buiten, het moet er nu echt van  komen, om te beginnen met onze wandeling.

Bij de I-Site (de plaatselijke VVV) hebben we informatie ingewonnen over welke route we het beste kunnen doen. We willen niet uren wandelen, zeker niet in de regen, dus is de Taranaki Track een goed idee. De bovenste en onderste sporen vormen een lus met een waterval halverwege. Van onderaan de watervallen zijn er spectaculaire uitzichten op de door water versleten ravijnen van de Wairere-stroom. De ingang is vlakbij en de wandelroute duurt zo'n 2 uur. Nou dat lijkt ons prima.  "Hebben jullie wel regenkleding bij je?" vraagt de vrouw van de I-Site als we weg gaan. Dat geeft een gerust gevoel! Uiteraard hebben we ons goed voorbereid, dus hebben we regenjacks in de rugzak.

We gaan beginnen. Al snel nadat we weg zijn blijkt dat het nog best een pittige tocht is, zeker omdat het weer niet zo geweldig is. De temperatuur is prima, zo'n 18 graden, maar het regent af en toe en dat is vervelend. Het is te warm om je jas aan te doen, maar je wordt best nat als je geen jas aan hebt! We kiezen om zonder jas te lopen. De route is zeer variërend en af en toe moeten we behoorlijk klimmen. Er lopen nog best wel een aantal mensen deze route, dus zijn we niet alleen. De aangelegde paden zijn goed en op sommige stukken zijn er trapjes en een soort stenen pad gemaakt. Dat maakt dat de wandeltocht erg leuk is.

De omgeving is, ondanks het mindere weer, erg mooi en ik kan mij voorstellen dat het hier met mooi weer echt fantastisch moet zijn. De enorme hoeveelheid aan verschillende kleuren, planten, bomen en watertjes zijn prachtig. Alleen het weer laat het steeds meer afweten, het gaat meer en meer regenen. Halverwege is de waterval Taranaki Falls, één van de meest indrukwekkende en prachtige watervallen van Nieuw-Zeeland. De waterval gaat vergezeld van onvergetelijke uitzichten en fantastische wandeling door het beukenbos. Deze waterval is opgenomen in de lijst Must Have See Waterfall van Nieuw-Zeeland.

Het is niet zo'n hele grote waterval, maar het is wel een mooie. Het regent inmiddels steeds harder en we hebben de regenjacks maar uit de rugzak gehaald. Er zijn een aantal mensen die op de stenen staan, bovenaan bij de waterval. Dat lijkt mij wat onverstandig, maar ze moeten het uiteraard zelf weten. Mij zie je dat in ieder geval niet doen.

In de stromende regen lopen we verder en gaan het 2e deel van onze wandeltocht beginnen. Het lijkt er een beetje op of de 'terugreis' wat makkelijker is dan de 'heenreis'. We hoeven in ieder geval niet meer zoveel te klimmen, het gaat gestaag naar beneden. Dit gedeelte vinden we ook minder mooi dan het 1e deel, misschien doordat het minder klimmen en klauteren is. Onderweg komen we langs een deel waar de lavastromen tijdens de uitbarstingen hun sporen hebben nagelaten. Het ziet er erg apart uit. Mooi, robuust en toch lieflijk.

In ruim 2 uur hebben we de hele tocht volbracht en dat kunnen ze ons niet meer afnemen. We zijn inmiddels behoorlijk verzopen, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan snel wat eten en drinken in het café van het Chateau Tongariro en daar kunnen we gelijk een beetje opdrogen.

Om 14:00 uur rijden we weer terug naar onze kamer. Het weer is dermate slecht geworden dat het geen zin heeft om nog ergens naar toe te gaan. Het is wel typisch, hoe dichter we bij Ohakune komen, hoe beter het weer wordt. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 22 graden (was 17 graden tijdens de wandeling) en het regent ook wat minder. We besluiten om gewoon terug te gaan, kan Judith wat aan het fotoboek werken en kunnen we ook een beetje uitrusten van de gedane inspanning. Om 18:00 uur gaan we eten bij hetzelfde restaurant als gisteren. Dat was uitstekend bevallen, dus waarom zou je dan ergens anders naar toe gaan.

Voor de reis van morgen tanken we gelijk, dan is dat maar vast gedaan. Morgen gaan we naar onze voorlaatste overnachtingsplaats in het plaatsje Rotarua. Daar zullen we nog 2 dagen blijven om vervolgens door te reizen naar Auckland. Het gaat snel en het zit er bijna op!

Sleep well en till tomorrow.