Dag 16 zondag 4 februari 2018: Walvissen en dolfijnen spotten

We zijn er weer vroeg bij vandaag. Judith is weer als eerste op, maar ik ben niet veel later mijn bed uit. Het is tenslotte zondag, dus mag je best nog even blijven liggen. We douchen in de prima douche van ons chalet en gaan aan het ontbijt. Het is weer goed verzorgd door Judith, ik moet daar niets in veranderen want dan wordt het alleen maar minder. Het weer is gelukkig opgeknapt, de zon schijnt volop. De temperatuur is nog niet geweldig hoog, maar ik heb goede hoop dat het vandaag lekker wordt. 

Dat moet ook want we gaan vandaag met de boot mee om walvissen en dolfijnen te spotten. En, dan is een beetje lekker weer wel zo heerlijk. Vlakbij ons huisje verzamelen een aantal motorrijders. Er zijn er hier opvallend veel, je kent ze wel van die mannen op gevorderde leeftijd, met baard en staart, gekleed in het zwart met doodskoppen op hun t-shirt, puntlaarzen aan en een bike die een enorm geluid maakt. Het lijkt er op dat ze allemaal in de midlifecrisis zitten, maar weet ik veel. Die staan er dus voor ons chalet. We hebben gelukkig geen last van deze easy riders.

Lopend gaan we naar het centrum van Kaikoura gaan we eerst even langs de winkels om vervolgens een kijkje op het strand te nemen. Het is een kiezelstenen strand en het is er heerlijk toeven. De mooie omgeving en de ruisende zee geeft je een echt ontspannen gevoel. Judith zegt dat ze het een heerlijk geluid vind, nou ik heb wel een cd met die zee-geluiden. Die zal ik eens voor haar opzetten als ze een beetje gestrest is. Even verderop gaan we een kop koffie drinken. De koffie is prima en de bijbehorende koek met chocolade smaakt ook uitstekend. Als ik straks weer op mijn werk kom en de lijst van het 'afvalschema starters' moet invullen, zullen mijn collega's wel zeggen: "Ja, dat heb je er van als je zoveel eet en snoept. Dan kom je aan, hè!".

Kaikoura is een walhalla voor dierenliefhebbers! Gelegen in een schitterende omgeving aan een baai aan de oostkust is dit een ideale plek om diverse zeedieren te spotten. Dankzij het zeer diepe water, het samenkomen van de warme subtropische golfstroom en de voedselrijke koude pool stroom vind je er een rijkdom aan verschillende zeedieren. Je ziet hier walvissen, orka's, dolfijnen, geel oog pinguïns, zeevogels en zeehonden en pelsrobben. Kaikoura één van de beste plekken in Nieuw Zeeland om gigantische walvissen en de andere zeedieren van dichterbij te bewonderen. En dat kan hier op verschillende manieren: vanaf de kust, vanuit de lucht en in of op het water.

Kaikoura is ook de eerste plek in Nieuw-Zeeland waar voor het eerst met dolfijnen werd gezwommen. Je kunt in Kaikoura dolfijnen spotten vanaf de kant of een vlucht met een klein vliegtuigje nemen om walvissen van bovenaf te spotten. Wij nemen vanmiddag gewoon de boot om mee op zee te gaan en hopen dat we ze daar tegen komen. We zullen maar hopen dat het gaat lukken, maar zullen het in ieder geval proberen. Het ziet er naar uit dat het weer ons gunstig gezind is. Kaikoura is maar een klein plaatsje met nog geen vierduizend inwoners en het was lange tijd nauwelijks bekend. Er woonden enkel vissers die zich bezig hielden met het vangen van rivierkreeften. In Maori-taal betekent het 'een maaltje rivierkreeft'. Aan het einde van de jaren tachtig van de twintigste eeuw begon een groepje avonturiers met toeristische activiteiten waarbij je walvissen - voornamelijk mannelijke potvissen - orka's en dolfijnen kon spotten. tegenwoordig is Kaikoura een mix van toeristen en vissers en is het een van de belangrijkste toeristenplaatsen van Nieuw-Zeeland.

Na de koffie gaan we nog een keer naar het strand en slenteren we op de terugweg naar ons chalet nog even langs de andere winkels. Ondanks, of misschien wel juist doordat, het zondag is zijn er best veel mensen op de been. Iedereen geniet van het mooie weer. Ook in de winkeltjes zijn de mensen goed gehumeurd, misschien wel omdat er veel mensen hun verkoopwaren, meestal souvenirs en andere prullaria, komen bekijken. Het blijft bij de meeste mensen bij kijken!
Terug in ons chalet gaan we alle batterijen van film- en foto- apparatuur opladen, want vanmiddag moeten alle batterijen super vol zijn natuurlijk. Judith geniet van de zon on de veranda van het chalet en ik schrijf het eerste deel van het reisverslag. Ook ga ik nogmaals proberen om wat filmpjes up te loaden, maar heb er niet veel vertrouwen in dat het gaat lukken. Maar wie weet, de aanhouder wint!

Het is 15:00 uur en we gaan richting de boot van de organisatie van de excursie. Whale Watching Kaikoura werd opgericht in 1987 en begon in 1989 full-time met het organiseren van rondleidingen. Het bedrijf is gevestigd in Kaikoura, dat zich tweeënhalf uur ten noorden van Christchurch bevindt en een gebied is dat doordrenkt is met de Maori-geschiedenis en legende. Voor de kust van het dorp is een marine omgeving zo rijk aan voedingstoffen dat het enkele van de meest prachtige wezens aantrekt, die we onze planeet delen. Dit is onder meer de reusachtige potvis die tot 20 meter lang kan worden en hoewel dit het hoogtepunt van de reis is, kan een aantal verschillende soorten walvissen worden gezien, afhankelijk van het seizoen, terwijl ze hun trekroute volgen.

Het is hier een kleine 5 minuten rijden vandaan, dus zijn we er zo. Het is al behoorlijk druk op de parkeerplaats en als we binnen komen staat er een hele rij voor de kassa's. Gisteren hebben we ons ingeschreven, maar omdat het regelmatig voor komt dat de tocht niet door gaat betaal je pas op de dag van de tocht. Het duur best wel even voordat we klaar zijn, veel mensen die ná ons gaan varen zijn al aan het inchecken, wat eigenlijk niet echt de bedoeling is. Na een korte briefing over veiligheidsvoorschriften, zoals in het vliegtuig, stappen we in de bus en gaan naar Gore Bay. Tien minuten later zitten we benedendeks, daar moet iedereen starten, in prima luxe stoelen met veel ruimte. Het is bijna beter dan in het vliegtuig, maar komt op het zelfde neer.

Met de grote Skania motoren op volle toeren aan denderen we over het water met een behoorlijke snelheid. Er zijn meer boten en die hebben met elkaar contact. Er is een Humpback Whale gespot en we varen er snel naar toe. We zitten met een man of 70 aan boord en iedereen mag naar buiten. Eigenlijk niet eens zo heel ver uit kant zwemt een ongeveer 9 meter lange walvis. Omringd door een groepje dolfijnen spartelt hij heerlijk in het water. Nu maar wachten of hij wat 'kunstjes' wil vertonen, zodat wij mooie foto's en leuke filmpjes kunnen maken.

Het is best dringen aan boord, want iedereen wil natuurlijk de beste plek hebben, maar het lukt om wat foto's en filmpjes te maken. Mijn fotocamera staat in de sportstand, waardoor hij in no-time meerdere shots maakt, dus het aantal foto's zal wel behoorlijk oplopen. Ook wordt er door ons geprobeerd om met de telefoon te filmen en foto's te maken. Dat valt niet mee, de boot schommelt behoorlijk en we willen natuurlijk geen telefoon kwijt raken. De walvis doet zijn uitstekend best om ons te vermaken en duikt steeds onder, waarbij zijn staart zo mooi in het water glijd. Je kent het wel van die posters! Op een gegeven moment springt hij uit het water en is hij helemaal los in de lucht. Het gaat allemaal zo snel dat we dit kunstje niet hebben kunnen vastleggen. Jammer, want het was een geweldige ervaring om te zien.

Ook de dolfijnen geven nog een soort show weg, je zou haast denken dat ze dat geleerd is, en onderweg komen we nog wat zeehonden, vogels en albatrossen tegen. De boottocht is sneller dan verwacht al weer voorbij. 2 uur lijkt lang, maar als je zo intensief met spotten bezig bent gaat de tijd heel snel. Met een enorme vaart varen we terug naar de haven. Het was een ervaring die we niet snel zullen vergeten, dus was het de forse prijs (+/- € 180,- voor ons twee) dubbel en dwars waard. We hebben ooit in Canada walvissen gespot, maar die kwamen lang niet zo dichtbij. Het  En gelukkig zijn we ook niet zeeziek geworden, want de zee ging nog best behoorlijk tekeer.

Met de bus keren we terug naar de parkeerplaats waar de auto staat. Voldaan van de opgedane ervaring gaan we gelijk wat eten in het centrum en na een koffie to go en een ijsje keren we om 20:45 uur terug naar ons chalet. Daar zoeken we de foto's en filmpjes zoveel mogelijk uit. Het blijken er wel heel erg veel te zijn, zo'n 200 foto's en 60 filmpjes, Dat gaat vanavond niet meer lukken om allemaal te verwerken. Geeft niet, morgen weer een dag. Eer wordt nog even gechat met het thuisfront en ook oude buur Arie meld zich. Hij zit te wachten op de filmpjes!

Inmiddels is het mij gelukt om de filmpjes op mijn reisblog te zetten. Ze staan er allemaal op. Eerst heb ik ze op YouTube gezet, voornamelijk in het restaurant waar we vanavond gegeten hebben (want  daar was snel internet!) en daarna een link gemaakt op de pagina van de video's. De liefhebber kunnen hun hart ophalen, het zijn er genoeg. Het was een geweldig leuke dag die inmiddels helemaal om is. Ik ga daarom slapen en meld mij morgen wel weer.

Goodnight.