Dag 15 zaterdag 3 februari 2018: Op doorreis naar Kaikoura

Vandaag is Sylvana jarig, hier 12 uur eerder dan in Nederland. Van harte gefeliciteerd Syl, hiep, hiep hoera! We zijn weer lekker vroeg wakker en dat moet ook want we hebben vandaag een flinke reis voor de boeg. We gaan naar Kaikoura, het gebied aan de kust waar walvissen en dolfijnen bezocht kunnen worden, en dat is ruim 320 kilometer rijden. Nadat we gedoucht hebben en de koffers hebben ingepakt gaan we aan het ontbijt. Vandaag krijg ik geen ontbijt op bed van Judith, maar gaan we in de 'huiskamer' (of wat daar voor door moet gaan) ontbijten. De rest van de mensen in deze backpackers lodge liggen allemaal nog te slapen. Het is zeker gisterenavond laat geworden. Als we zitten te ontbijten komt er af en toe een figuur uit de slaapzaal (4 personen slapen in 1 kamertje) binnen, met hun dekbed om hun heen omdat het koud is.

We ruimen de boel op en pakken de auto in. Om 09:00 uur rijden we weg van Rata Backpackers lodge en spreken met elkaar af dat we hier nooit meer terug zullen komen. Niet voor de omgeving of voor de gezelligheid, maar puur voor de locatie. Zoals al aangegeven is het koud, het is maar 10 graden als we weg rijden. Onderweg, als we door de Arthur's Pass rijden, daalt de temperatuur naar 6 graden. Het lijkt Nederland wel. Gelukkig zitten we in de auto en staat de kachel aan. Na 1 uur rijden komen we bij Castle Hill, waar we gisteren ook geweest zijn, waar we niet hoeven te stoppen. Het weer is niet beter dan gisteren, dus hoeven we er niet uit om nieuwe foto's (als de zon schijnt) te maken.

Onderweg stoppen we in het plaatsje Springfield, op zo'n 100 kilometer vanaf vertrek, om een kopje koffie te drinken. Het is een leuk cafeetje, met een mooie naam Shack café, waar het bijzonder druk is. Het is zaterdag en ik heb het idee dat ze dan allemaal naar een café gaan om koffie met wat lekkers te drinken of af te halen om mee te nemen. De koffie is wederom erg goed, wel weer in een grote kop, dus smaakt prima. Net als de grote koek met chocolade! We kunnen ook gelijk even de mails ophalen, want er is free wifi.

Nadat we weer een stuk door het prachtige landschap hebben gereden, komen we in het plaatsje Amberley de landelijke supermarkt Countdown tegen. Dat is mooi, we kunnen gelijk de boodschappen voor de komende dagen doen. Even verder stoppen we om een broodje te eten. Het weer is weliswaar iets beter geworden, het is 13 graden en er begint af en toe een flauw zonnetje door te komen, maar het is te fris om buiten te zitten. Dus eten we gewoon in de auto, het smaakt er niet minder om.

De route is echt prachtig. Eerst zijn we door het berglandschap van Arthur's Pass gereden, daarna rijden we weer door een vlakker gebied met mooie Boompartijen en groene heuvels, om tenslotte een stuk langs de kuststrook te rijden. Zeer afwisselend en we stoppen dan ook regelmatig. Ook maakt Judith veel filmpjes vanuit de auto, waarop het mooi landschap hopelijk een beetje te zien is.

Om 15:00 uur komen we in Kaikoura aan en gaan op zoek naar ons nieuwe onderkomen. Judith heeft een chalet gehuurd op het park van Top 10 Holiday Parks. Het zag er prima uit op de laptop en dat wordt bij aankomst ook bevestigd. Het is er wel erg druk, wij zijn inmiddels gewend geraakt aan de rust hier, omdat je hier in Kaikoura de beste kans hebt om walvissen en dolfijnen te spotten. Het inchecken gaat allemaal lekker vlot en we krijgen huisje 16. Ziet er ook prima uit, veel beter dan de backpackers lodge, dus dat zit wel goed. Het is overigens al wel snel beter dan waar we de afgelopen 2 nachten hebben geslapen.

Nadat we de spullen hebben uitgepakt gaan we op onderzoek uit om een excursie te boeken voor een walvisvaart. Dat lukt gelukkig nog net, je moet eigenlijk veel eerder een plaatsje reserveren op de boot. Omdat we hier maar 2 nachten blijven, moeten we morgen mee kunnen, anders hebben we pech. Morgen (zondag 4 februari 2018) om 15:30 uur moeten we ons melden bij Whale Watch Kaikoura. Doordat het weer ook hier vandaag niet zo best was, hebben ze de boottocht moeten annuleren. Het is de laatste boot die morgen uitvaart! Hopelijk is het weer een stuk beter, want anders is het wel heel zonde van deze dure excursie.

We gaan nog even bij Seal Island, waar je eventueel zeehonden kunt zien, langs. Een frisse neus halen, want ondanks dat het inmiddels 17 graden is geworden is het fris aan zee. Er staat een stevige wind. Er is geen zeehond te bekennen, maar we zijn niet voor niets geweest. Het is er best leuk. We hebben nog wat leedvermaak, want er is een vrouw een stuk verder gelopen op de rotsen, maar heeft waarschijnlijk niet in de gaten dat het vloed aan het worden is. Als ze terug wil moet ze, met haar kleding aan, door het water die al tot een meter diep is geworden. Ze is tot haar middel drijfnat! Had ze maar een beetje op moeten letten.

In het centrum van Kaikoura, wat er best leuk uit ziet, eten we gelijk een warme maaltijd. Ook hier is het eten erg goed, dus hebben we geen klagen. Als we terug zijn in ons chalet chatten en videobellen we nog wat met de familie. Uiteraard bellen we met Sylvana, die net ontwaakt is in Nederland, om haar te feliciteren met haar 34 verjaardag.

Een lange dag is alweer zo'n beetje aan het einde gekomen. Judith is al weer bezig met het zoeken naar een nieuwe overnachting op het Noordereiland. Na een wijntje gaan we maar lekker slapen.

It wil be an exciting day tomorrow