Dag 12 woensdag 31 januari 2018: Franz Josef Glacier

Het is 03:30 uur als ik wakker wordt en moet plassen. Op het tafeltje in de kamer staat mijn laptop. Met het slaapzand in de ogen kijk ik of het terugzetten naar de fabrieksinstellingen nog bezig is. Het scherm is helemaal donker! Ik probeer de entertoets en er komt zowaar leven in de laptop. Weliswaar een blauw scherm maar toch. Hij gaat verder met installeren, ik ga naar het toilet en stap terug in bed.  So far, so good.

Een paar uur later ben ik weer wakker. De laptop is uit en ik moet hem opnieuw opstarten. Op hoop van zegen! Hij doet het, geeft wel een foutmelding, maar als ik via verkenner naar mijn foto's en filmpjes ga kijken, staan ze er gelukkig nog op. Wat een opluchting. Ik moet er niet aan denken dat alles weg zou zijn geweest. De door mijzelf geïnstalleerde programma's zijn wel weg, maar dat vind ik niet zo erg, die zet ik er later wel weer op.

Door al het gedoe met de laptop ben ik achter geraakt met het schrijven en plaatsen van het reisverslag. Helaas, het is niet anders. Vanavond maar wat meer doen, dan is het zo weer ingehaald. Het scheelt dat er geen filmpjes ge-upload hoeven te worden, dat kan pas vanaf morgen weer. Snel onder de douche, ontbijten en op pad. Het is mooi weer, een graad of 22 en een flauw zonnetje.

Bij het klaar maken van de auto spreek ik de dame van de receptie van ons hotel. Wat gaan jullie doen vandaag? vraagt ze. Ik vertel haar onze plannen en ze beaamt dat dit een mooie dagbesteding is. Wél merkt ze op dat het aan het einde van de dag gaat stormen! We zien wel, het is nu een mooie ochtend in ieder geval.

We gaan als eerste naar Lake Matheson, in de buurt van Fox Glacier, hier een kilometer of 25 vandaan. Hier heeft de natuur precies de juiste ingrediënten gecombineerd om werkelijk prachtige weerspiegelingen te creëren van de hoogste toppen van Nieuw-Zeeland: de Aoraki (Mount Cook) en de Mount Tasman. De wateren van Lake Matheson zijn donkerbruin, dus op een rustige dag creëer het ideale reflecterende oppervlak. De kleur wordt veroorzaakt door natuurlijke uitloging van organisch materiaal uit de omringende inheemse bosbodem. Door een gelukkig toeval zijn de bergen in het oosten perfect gepositioneerd om in het meer te reflecteren.

We besluiten om de lange wandelroute te doen, het is tenslotte heerlijk weer en we hebben alle tijd. Een gemakkelijke wandeling die de Clearwater River hangbrug passeert en  slechts een paar minuten van de parkeerplaats gelegen is. Het pad gaat verder door eeuwenoud inheems bos. Lake Matheson werd ongeveer 14.000 jaar geleden gevormd, toen de Fox Glacier zich terugtrok van zijn laatste grote opmars naar de zee en een depressie achterliet die later gevuld werd met water. Onze wandeling vanaf de parkeerplaats duurt totaal bijna 2 uur rond het meer. Onderweg stellen we vast dat toch niet alle meren hetzelfde zijn en dat dit meer wel heel bijzonder is. Door zijn prachtig aangelegde wandelpaden, soms een beetje klimmen en dan weer een beetje dalen, maakt het dat je één bent met de natuur. Het is er niet druk, dus kunnen we overal mooie foto's en filmpjes maken. Aan het einde van de wandelroute eten we een hapje in het Lake Matheson Cafe. Uitkijkend op de 2 voornaamste bergen genieten we met volle teugen van een lekker hapje en de mooie natuur.

Het is inmiddels na 13:00 uur en we gaan op zoek naar een beter zicht op de Mount Cook. Dat moet hier vlakbij te zien zijn. Helaas, we kunnen geen betere plek vinden als waar we net geluncht hebben en besluiten om maar richting ons eigen dorp Franz Josef Glacier terug te gaan en daar een bezoek te brengen aan de gletsjer. Een half uur later lopen we al weer op de stenen van de uitgeholde en drooggelegde gletsjer van Fox Glacier.

De Foxgletsjer ligt in het Nationaal Park Westland en kreeg zijn naam in 1872 na een bezoek van de toenmalige minister-president van Nieuw-Zeeland, William Fox. De Foxgletsjer groeide van 1985 tot 2009, waarbij in 2006 de gemiddelde groeisnelheid zelfs een meter per week was. Momenteel trekt hij zich zichtbaar terug. Het totale verval over 13 km bedraagt 2.600 meter. De Foxgletsjer is, net zoals de Franz Josefgletsjer, één van de makkelijkst toegankelijke gletsjers in de wereld. De gletsjer mondt uit in de rivier de Fox. Het is een fikse wandeling van ruim een uur, die niet van gevaar ontdaan is. Sommige stukken moet je steil omhoog en er staan op sommige plekken dan ook borden dat je er niet mag stil staan. De Fox Glacier is de grootste en langste van de spectaculaire gletsjers aan de westkust. Opmerkelijk is dat het eindigt in gematigd regenwoud, 250 meter boven zeeniveau en op slechts twaalf kilometer van de zee. Er zijn meer dan 3000 m toppen aan het hoofd van de Fox Glacier dan in een andere vallei in Nieuw-Zeeland. Nergens in de gematigde zones van de wereld zijn gletsjers zo toegankelijk. Het wandelpad brengt je naar een uitkijkpunt, op 450 meter van de gletsjer. Vanaf hier krijg je een prachtig uitzicht op de Terminal Face en de snuit van de gletsjer, met de Fox-rivier onder de muur van ijs. Op sommige dagen kan de Fox Glacier vallei gesloten zijn vanwege het risico van overstromingen, rotsendaling en rivierstoten. Het is een krachtige en behoorlijk onvoorspelbare omgeving die snel kan veranderen. Met slechts matige regen kan de rivier snel enkele meters stijgen.

Als we moe, maar voldaan, in de auto stappen begint het heel zachtjes te regenen. Tijdens onze wandeling was het prachtig weer, al begon de lucht aan het einde van de tocht al een beetje te betrekken. Het zal wel een buitje voor het stof zijn, of heeft de dame van de receptie gelijk gehad en komt er slecht weer.

Er moeten nog wat boodschapjes gehaald worden en dat doen we in de plaatselijke supermarkt. Ook brengen we een bezoekje aan het wildlive center, maar dat valt erg tegen. Judith wilde graag een Kiwi zien, maar ik ben bang dat de enige kiwi's die ze krijgt te zien in de supermarkt bij de afdelking vers fruit liggen.

We rijden naar het dorp Fox Glacier en komen daar één van de restaurants tegen die in de gidsen genoemd worden als uitstekend. Alhoewel het nog maar net 17:00 uur is geweest besluiten we om hier te gaan eten, dan hoeven we vanavond er niet meer op uit. Het eten valt, zeker mijn kipsaté met rijst en toebehoren, erg tegen. Zo zie je maar dat al die aanbevelingen niet altijd goed uitkomen. Het is niet anders en met mijn vet voorraad kan ik best wel met een beetje minder eten! De mosselen van Judith zijn overigens wel erg lekker, maar een beetje weinig. Jammer dat ze zo lang op het bijbehorende brood moet wachten.

Het begint inmiddels harder te regenen! Gelukkig kunnen we onze auto vlak voor onze kamer onder de carport zetten. Zo worden we niet nat. De avond gaat beginnen en met de laptop gaat het prima. De programma's die ik echt nodig heb zet ik er weer op en na een poosje te hebben geklungeld met dat ding begin ik aan de reisverslagen, foto's en filmpjes. Ik heb tenslotte een achterstand in te halen.

Het begint steeds harder te waaien en de regenval wordt steeds heviger. De dame van de receptie had gewoon gelijk, het wordt een stormachtige avond/nacht. Op tijd liggen we op bed, want morgen staat er weer een nieuwe reis op ons te wachten. Zo'n 220 kilometer verderop in het plaatsje Ortia hebben we een nieuwe slaapplaats geboekt. Het is weer een backpackers lodge, we zullen zien wat het is. Als we op bed liggen merken we pas goed hoe hard het waait en regent. Het is gewoon een storm. Maar goed dat het hier is en niet thuis, want dan had mijn schutting (die hopelijk snel wordt vervangen) waarschijnlijk wel weer tegen de vlakte zijn gegaan.

Goodnight, sleep well and fasten your seatbelts.