Dag 9 zondag 28 januari 2018: De volgende stop is Cromwell

Ondanks dat het zondag is zijn we toch erg vroeg uit bed. De warmte in onze hut neemt al behoorlijk toe, om 07:15 uur is het al 20 graden buiten. Dat wordt dus een zeer warme dag. Dat is op zich niet zo heel erg want we reizen vandaag verder naar Cromwell. Daar hebben we, op de foto's te zien dan, een mooie studio voor 2 nachten. Het is de bedoeling dat we maandag een soort van rustdag nemen en dan is een beetje luxe onderkomen niet verkeerd.

Na het ontbijt en de douche vertrekken we om 08:45 uur en Judith gaat de sleutel van onze hut inleveren bij de receptie van dit hostel. Helaas er is nog niemand van de receptie aanwezig. Er staan wél 2 mensen te koken in de gezamenlijke grote keuken en er zitten ook nog een paar gasten te ontbijten. Dat is het voordeel van een gezamenlijke keuken en leefruimte. Judith legt de sleutel daarom maar gewoon op de balie, er is tenslotte al afgerekend, dus dan maakt dat verder niet uit.

In het centrum halen we nog kleine boodschapjes, tanken de auto vol en nemen een take-away koffie mee voor onderweg. De route naar Cromwell is zo'n 220 kilometer, langs mooi gelegen plaatjes. We hebben vandaag geen bijzondere tussenstops gepland, we zien wel wat we doen, misschien dat we gelijk Queenstown bezoeken. Dan hoeven we daar morgen niet meer naar toe en hebben we helemaal een rustdag.

Als we vlak voor de stad zijn stoppen we bij een groot meer om wat foto's en filmpjes te maken. Het is inmiddels al zo'n 27 graden, met een stralend blauwe lucht en het zicht is dan ook uitstekend. De mooie route langs het meer vervolgen we en als we in de buurt van Queenstown komen wordt het steeds drukker. Het is een echte toeristenstad, welke zo'n 10.000 inwoners telt en ligt aan de noordoostkust van het Wakatipumeer, met The Ramarkables op de achtergrond. Sinds de jaren zeventig heeft het zich ontwikkeld tot een internationaal centrum voor avontuurlijke sporten zoals bungee-jumpen. Over oorsprong van de naam van Queenstown is men het niet eens. De populairste mythe gaat ervan uit dat er eens een goudzoeker was die riep dat het plaatsje geschikt was voor een bezoek van Koningin Victoria. Vandaar de naam Koninginnestad. Het gebied is omgeven door de Nieuw-Zeelandse Alpen en drie grote meren: Haweameer, Wakatipumeer en het Wanakameer.

Nadat we de auto in de parkeergarage hebben gezet, je weet nooit hoe lang we hier blijven, gaan we op zoek naar een lekkere bak koffie. Misschien nemen we wat lekker er bij, we zien wel. Al snel komen we bij een klein zaakje wat er erg gezellig en leuk uit ziet. We bestellen koffie met een muffin en zitten lekker aan een tafeltje net buiten het zaakje. We oriënteren ons gelijk even waar we precies in het centrum moeten zijn en gaan na een half uurtje op pad.

Wandelend door de leuke winkelstraten lopen we naar het havengebied. Daar is het een drukte van jawelste en er zijn allerlei barretjes met terrasjes, restaurants, souvenirs winkels en ga zo maar door. Er is veel te doen, met name op of in het water. Daar is het ook wel weer voor, want de temperatuur heeft inmiddels de 30 graden gepasseerd. De sfeer en uitstraling doet on een beetje denken aan Pier 39 in San Francisco, maar dan een beetje kleiner. Je kunt er heerlijk flaneren en als je het echt te warm hebt kun je altijd nog een bezoekje brengen aan de Ice Bar, al moet je dan wel een jas aan als je daar naar binnen gaat.

Vanuit de haven lopen we terug naar het centrum en gaan op een terrasje wat eten. We besluiten om de warme maaltijd nu maar vast te nemen, dan eten we vanavond in onze nieuwe slaapoord wel een broodje of zoiets. Judith heeft vanochtend al gezegd dat ze trek in een lekkere steak heeft en voegt de daad bij het woord. Een mooi stuk vlees, met een mixed salad en een portie speciale frietjes. Het smaakt haar opperbest, ik houd het bij fish and chips, dat is mij gisteren uitstekend bevallen en toen vond ik het een beetje weinig. Ook mij smaakt het best!

Er is hier ook een kabelbaan, aan de buitenkant van het centrum, waar veel activiteiten zijn. In de winter is het hier volop wintersport, maar in de zomer zijn hier mensen aan het para-sailen, mensen die met een crossfiets van de berg af rijden, waaghalzen die zich vastgebonden aan een dik elastiek van een hoog plateau in de ravijn laten storten, mensen die in een soort sleetje van de baan af gaan en mensen, zoals wij, die gewoon van het mooie uitzicht willen genieten. We kopen een kaartje en gaan met z'n tweeën in een kleine cabine naar boven. Dat is best hoog, stellen we al snel vast, het zal boven nog wel wat warmer zijn!

Na een ritje van een minuut of 15 zijn we boven en gaan maar eens kijken wat er allemaal is. Het klopt wat ik hierboven heb geschreven, er zijn allerlei waaghalzen bezig zich te vermaken. Wij kijken op korte afstand naar een paar mannen die gaan bungee-jumpen en stellen gelijk vast dat wij die nooit zouden doen. Een sprong in het diepe ravijn, waar je ook nog eens NZ$ 240,- (zo'n € 135) voor moet betalen. Ze lijken wel gek! We staan naast een mevrouw en haar vriend is één van de twee die gaan zien springen. Ook zij begrijpt er helemaal niets van waarom hij zo'n waaghals is. Even later komt hij, met een grote glimlach op zijn gezicht, bij zijn vriendin en verteld hoe gaaf het was.

Boven is een restaurantje en Judith wil graag een ijsje. Nou dat kan. Ik praat even met de jongen die het ijs schept en voor NZ$ 5,- krijg ik een ijsje voor haar. Wat een joekel van een ijsje is dat, zeg. Ja Judith, je kan je lol op! Met het kleine 'eitje' gaan we weer naar beneden toe. Het is hierboven ongelooflijk warm, ik schat zo'n 35 graden en het is niet bepaald lekker in het eitje. Nou ja het is maar een klein kwartiertje. Beneden aangekomen gaan we naar de auto en vervolgen we onze reis naar Cromwell, naar The Lake Resort.

Ons nieuwe onderkomen is een studio en is gelegen aan het water. Nadat we bij de receptie de formaliteiten hebben afgehandeld gaan we naar nummer 24. Tjonge, jonge, dat ziet er goed uit aan de buitenkant, zeg. Als het er binnen ook zo uit ziet, dan boffen we wel deze keer. In vergelijking met de hostel waar vandaan komen, komen we van de hel in de hemel. Ik zal voor de liefhebber weer een filmpje maken, al weet ik ook nu niet of het gaat lukken om hem online te zetten. We hebben meerdere vouchers voor het internet gekregen en verwachten, omdat het er allemaal zo nieuw uitziet, dat het hier wél gaat lukken om het online te krijgen. Dat geldt hopelijk ook voor de andere filmpjes, want daar loop ik inmiddels behoorlijk mee achter. Laten we hopen dat ik morgen op onze rustdag de achterstand een beetje kan inlopen.

Judith heeft een beetje last van haar enkel, misschien vanwege het vele lopen in de afgelopen dagen, dus doen we vanavond niet veel. Heerlijk relaxen en genieten van deze mooie studio is het plan voor vanavond. En dat gaat lukken!

Tomorrow a brand new day. Sleep well.