Dag 20 donderdag 8 februari 2018: De overtocht

Vandaag gaat het gebeuren, de overtocht naar het Noordereiland van Nieuw Zeeland staat voor de deur. Het is 07:30 uur als we allebei wakker zijn en na een douche en het inpakken van de koffers gaan we voor de laatste keer naar het ontbijt van de Admirals Lodge. Het zijn ook onze laatste momenten op het Zuidereiland en dat beseffen we maar al te goed. We zitten al vroeg aan het ontbijt, net als alle andere dagen prima geregeld. Judith verwerkt nog een paar foto's in het fotoalbum en daarna stappen we in de auto en gaan eerst nog even tanken en een laatste boodschap doen. Het weer is best aardig, niet zo mooi als wat we eerder hebben gehad, maar toch een graad of 18 en een flauw zonnetje aan de lucht, die wel voorzien is van veel wolken. Het is nog vroeg, misschien trekt de lucht nog verder open.

Precies op tijd meldden we ons bij de dame van Interislander en ze verteld ons dat we de blauwe lijn moeten volgen naar rij 2. Dat doen we uiteraard en even later staan in de rij om de auto in het schip Aratere te rijden. Interislander is de waterverbinding  tussen Wellington op het Noordereiland en Picton op het Zuidereiland. Het is eigendom van en wordt geëxploiteerd door Kiwirail, een spoorwegbedrijf in eigendom van de staat. Drie roll-on-roll-off -schepen (RORO) varen over een route van 50 zeemijlen (93 kilometer) en nemen tussen drie en drie en een half uur om de oversteek te voltooien. Per jaar zijn er ongeveer 1.000.000 passagiers en 230.000 voertuigen die vervoert worden op 5.500 afvaarten.

Het is vandaag best druk, al denk ik dat het schip niet helemaal vol zal zitten. Na een minuut of 20 begint er beweging in de auto's te komen. We moeten eerst nog een soort van parkoers afleggen en rijden dan in het ruim van het schip. Aan het einde moeten we draaien, zodat de auto gelijk in de goede richting staat als we aan de overkant weer aan wal gaan.

Met de rug zak vol met spullen die we denken nodig te hebben tijdens de tocht, klimmen we de smalle trappen op en komen op dek 5. Een enorme grote ruimte met allemaal zitjes in het midden en aan de zijkanten tafels en banken, waar je kunt werken of iets dergelijks. Het ziet er allemaal geweldig uit, ik had niet gedacht dat het zo groot en comfortabel is aan boord van deze ferry. Er is ontspanning (video's), je kan er wat eten en drinken, er zijn speel gelegenheden voor kinderen, er is een kleine shop en ga zo maar door. Prima de luxe. We nemen eerst maar een bakje koffie.

Nadat we een rondje door de boot hebben gelopen, we hebben niet eens door dat hij al begonnen is met varen, gaan we even naar buiten. Het waait hard, maar het zonnetje schijnt volop en het wolkendek is een beetje open getrokken. Ook de zee is behoorlijk rustig, al zijn we nog niet echt een eind op zee, en dat is wel fijn voor de overtocht. We moeten natuurlijk niet zeeziek worden. Het is druk buiten, want iedereen wil graag foto's en filmpjes maken van het eerste gedeelte als we door de Malborough Sound varen. Het lijkt wel een beetje op de boottocht dit we eerder door de Milford Sound hebben gemaakt. Er is een prachtig uitzicht vanaf de boot over de wateren en kijkend op de bergen, zeker als we op het bovenste dek staan. Er worden voldoende foto's en filmpjes gemaakt, al geven die niet helemaal weer hoe het er in werkelijkheid uit ziet. Maar ja beter iets, dan niets.

Als de boot het 'ruime sop' kiest gaan we naar binnen en gaat Judith lekker aan het fotoalbum werken. We hebben de laptop mee, zat ook in de rugzak, dus dat is makkelijk. Zodra we wat trek krijgen haal ik fish and chips voor Judith en kip nuggets voor mijzelf. Het is verbazend hoe het smaakt, kakel vers en heerlijk gebakken. De boottocht verloopt eigenlijk heel vlot, want als we gegeten hebben is het alweer tijd om naar het dek te gaan, want de haven van Wellington komt er zo aan. De overtocht duur ongeveer 3 uur en 20 minuten, een beetje afhankelijk van de wind. Vandaag hebben we wind mee, dus is de tocht iets korter.

Het is een leuk gezicht als we steeds dichter bij de haven van Wellington komen en er worden vele foto's en filmpjes gemaakt door een grote groep toeristen die zich voor aan het dek hebben gevestigd. Het duurt niet lang als via de luidspreker de passagiers met een auto gevraagd wordt om naar hun auto te gaan. We zijn er bijna. Een snelle plaspauze nog en snel via de steile trap weer naar beneden naar dek 3. Daar staat de auto en we zitten nog maar net of onze rij mag als eerste van de boot af. Tien minuten later zitten we op de grote weg en beginnen we aan ons eerste avontuur op het Noordereiland.

Het valt ons gelijk op dat het hier, Wellington is de hoofdstad van Nieuw Zeeland, veel drukker is dan wat we gewend waren op het andere eiland. Daarbij zijn er hier wél vierbaanswegen en gaat het allemaal wat sneller. Het lijkt er dat hier Westerse invloeden heersen. Zodra we de stad uit zijn komen we weer op onze vertrouwde tweebaanswegen, zoveel anders is het dus blijkbaar niet. Onze reis duurt niet lang, we hoeven maar 130 kilometer te overbruggen, dus zijn we snel in Palmerston North en hebben binnen no-time ons nieuwe onderkomen gevonden. Het is een Comfort Inn Kauri Court. Door een allervriendelijkste dame worden we ontvangen en door haar man worden we naar de kamer gebracht. We kennen Comfort Inn vanuit onze reizen door Amerika en hebben er goede ervaring mee. Het is een mooie, ruime, kamer met een keuken en grote badkamer. Ziet er toppie uit. Morgen zal wel even een filmpje er van posten.

Judith is gelijk aan de was begonnen, er staat hier een wasmachine en droger die door de gasten gebruikt mogen worden, zodat we voor de rest van de vakantie voldoende schone kleren hebben.

Nadat we even zijn bijgekomen van de reis, niet lang maar toch best wel vermoeiend, lopen we naar het centrum van Palmerston North. Het is een fikse wandeling, maar dat geeft niet want we hebben veel gezeten vandaag. We eten bij een leuk restaurantje, genaamd Navajo en met Indiaanse invloeden, een heerlijke salade en burger. Ontzetten veel en groot, zodat we het niet eens allemaal op kunnen. Met een volle buik lopen we het stuk weer terug naar onze kamer, waar we de was (die inmiddels droog is) opruimen. Ik ga aan het reisverslag werken en Judith strijkt een paar kledingstukken die we de komende dagen nodig hebben. Daarna worden de foto's en filmpjes uitgezocht en is het tijd om te gaan relaxen. Er is weer een dag voorbij van deze geweldige vakantie. Morgen gaan we weer verder en hebben we nog 5 dagen te gaan, voordat we helaas weer naar huis moeten.

Bye, bye.