Dag 18 dinsdag 6 februari 2018: Queen Charlotte Drive

6 februari 2018 - Picton, Nieuw-Zeeland

Als ik mijn ogen open doe zie ik Judith nog naast mij liggen. Het moet dus nog erg vroeg zijn, anders was zij al wel uit bed gegaan. Het klopt, het is pas 06:55 uur! Dat betekent nog even blijven liggen, al valt dat niet mee moet ik eerlijk bekennen. Even later is ook Judith wakker. We hebben slecht geslapen, het bed in onze kamer is niet van een uitstekende kwaliteit. Daarbij is het erg zacht en dat zijn we niet gewend. Tot nu toe is dit het slechtste bed wat we mee maken. Niet zeuren, er uit stappen en onder de douche. Terwijl Judith staat te douchen belt Jordy vanuit het huis van mijn moeder. Oma gaat weer videobellen! Ik lig vanuit het bed met hun te praten.

Na de douche gaan we ontbijten. Het is sinds onze overnachtingen in Methven niet meer voorgekomen dat we een ontbijt bij de overnachting hadden, maar wél hier in de Admirals Lodge B&B. Het is een prima continentaal ontbijt met koffie, thee, jus d'orange, toast, jam, yoghurt en cornflakes e.d.. Het ziet er allemaal uitstekend uit. De andere gasten van de lodge komen ook langzaam binnen druppelen. Er waren vannacht 10 van de 12 kamers bezet. Het weer ziet er ook prima, in ieder geval vanachter het raam. Het zonnetje schijnt, weliswaar aan de bewolkte hemel.

Zoals gisteren al gezegd zitten we in Picton. Deze pittoreske badplaats is de basis Dag 18 (2)van het Zuidereiland voor de veerdienst die de belangrijkste eilanden van Nieuw-Zeeland verbindt met het hart van de Marlborough Sounds . Gebouwd rond een zeer beschutte haven, heeft de stad een aantrekkelijke kustplaats bezaaid met cafés, restaurants, verschillende soorten galerijen. Er is ook een drijvend maritiem museum en een aquarium. Lokale operators kunnen cruisen, vissen, dolfijnen kijken, kajakken op zee of mountainbiken. Picton telt ongeveer 3.000 inwoners, maar wordt jaarlijks bezocht door honderdduizenden toeristen die de oversteek willen maken met de ferry van het Zuidereiland naar het Noordereiland.

Vandaag gaan we de Queen Charlotte Drive doen, één van de belangrijke lokale attracties. Een route waar inheemse bossen, blauwgroene riviervalleien en slapende baaitjes op je wachten. Het is één van de mooiste autoroutes van Nieuw Zeeland. Deze weg kronkelt langs de bergachtige kust van Marlborough. Na elke bocht, en daarvan zijn er maar liefst 360, ga je weer een waanzinnig uitzicht tegemoet.

De Queen Charlotte Drive ligt tussen Picton en Havelock en is ongeveer 30 kilometer lang. De route kan je daarom makkelijk in een dagje doen. Onderweg zijn er genoeg plekken om te picknicken, om van het uitzicht te genieten en kan je talloze galeries verkennen. De reis begint voor ons direct vanuit onze overnachtingsplaats en zal eindigen in het vissersplaatsje Havelock.

Dag 18 (1)Na een paar minuten rijden hebben we al een eerste stop. Vanaf deze plek heb je mooi zicht op het plaatsje Picton en zie je de haven in volle glorie liggen. Het is een prachtige plek, waar meerdere mensen gebruik van maken, om eens goed te kijken naar de activiteiten in de haven. Ook de InterIslander is net aangekomen, dus kunnen we ook die mooi zien liggen. De auto's rijden van de boot af en hebben net dus een vaarreis van zo'n 3 uur achter de rug. De eerste foto's en filmpjes worden al gemaakt.

Dag 18 (7)Nog geen 5 minuten later is de tweede stop al. Deze bijzondere plekken worden aangegeven op toeristische borden. Ik weet niet hoeveel van die speciale plekken er zijn, maar het wordt een lange dag, als dit zo door gaat. We hebben zicht op een houtfabriek. De enorme hoeveelheid gekapte bomen, waar de takken e.d. al netjes vanaf zijn gehaald, liggen in grote groepen netjes opgestapeld. Zo vanuit de bergen lijkt het alsof ze als luciferhoutjes op elkaar liggen.

Even later willen we de derde stop maken, hier is weer een mooi uitzicht over het water van de Malborough Sounds, welke een verzameling oude verzonken riviervalleien gevuld met de wateren van de Stille Oceaan is. Beboste Dag 18 (6)heuvels stijgen steil van de zee rond een ingewikkelde kustlijn van beschutte inhammen en baaien met zand. Het gebied heeft drie grote watermassa's: Queen Charlotte, Kenepuru en Pelorous. Verschillende eilanden binnen de geluiden zijn roofdiervrije heiligdommen voor inheemse flora en fauna. De eilanden Motuara, Long, Blumine en Allports zijn ideaal voor picknicks, boswandelingen of het bekijken van historische bezienswaardigheden. Helaas kunnen we de auto niet kwijt bij deze stop, dus rijden we verder. We zullen vast nog wel van meerdere uitzichten kunnen genieten. 

Dag 18 (16)Inderdaad komen er nog voldoende stops. We genieten volop van de prachtige vergezichten. Rond 11:00 uur stoppen we aan het meer en wandelen we wat. Aan de overkant van de weg zit een klein zaakje en daar gaan we koffie drinken. Een leuk tentje, naast een minicamping, waar je iets kan eten en drinken, maar die tevens als campingwinkel dient. De koffie is deze keer erg sterk, gelukkig krijg je er een kannetje heet water bij. We zijn best wel gewend om een straffe bak te drinken, maar deze vraagt echt een scheut heet water er bij.

De reis wordt vervolgd en ik schat dat we inmiddels halverwege de Queen Charlotte Drive zijn gekomen en de meeste bochten wel achter de rug hebben. Na zo'n 10 Dag 18 (11)minuten kunnen we een afslag nemen en dat doen we ook. We wijken dus van de geplande route af. Of dat nou zo verstandig is moeten we nog bekijken, maar we doen het gewoon. Deze nieuwe weg heeft volgens mij nog meer bochten. Rijdend over zeer smalle wegen, helling op en helling af, gaan we van de ene bocht naar de andere. Je wordt er gewoon een beetje zeeziek van! Gelukkig is het erg stil op deze weg, waarom zou je hier ook gaan rijden als je er niet perse hoeft te zijn, dus hebben we niet veel last van tegemoet komend verkeer.

Dag 18 (23)Als we tegen elkaar zeggen dat er maar geen einde aan deze trip komt, kunnen we afslaan bij een paar huizen. Het blijkt Mahia Bay Resort te zijn en we stoppen om even te gaan kijken. Het uitzicht vanaf het resort is geweldig mooi en de kamers, die we kunnen zien omdat er iemand aan het schoonmaken is, zien er fantastisch goed en groot uit. Met gemak kun je daar met 4 personen in verblijven. Je hebt er helemaal niets in de omgeving, alleen een klein winkeltje van het resort zelf die wat spulletjes en souvenirs verkoopt, dus moet je zorgen dat je alles bij je hebt. Er zit een grote open keuken in, dus kun je je eigen potje klaar maken. De prijs valt ook wel mee, zo'n € 115,- per nacht.

Het is een goed moment om terug te keren naar de Queen Charlotte Drive, dus schommelen we ruim een half uur naar beneden. Het is nog 10 kilometer naar Havelock en dit gedeelte van de weg is vrijwel zonder bochten, dus zijn we er snel.

Het is een heel klein vissersdorpje met een klein haventje. Eigenlijk valt het een beetje tegen, we hadden er meer van verwacht. We gaan eten bij een restaurantje Dag 18 (25)die Captains Doughter heet. Dit kleine plaatsje staat bekend om haar verse 'green lipped mussels'. De straten zijn aangelegd in 1858, met de hoofdstraat in Lucknow Street, waaraan het restaurant is gelegen. Het is een gezellige locatie en Judith heeft fish and chips en ik een kipsalade besteld. Het wordt er wel steeds drukker. Het duurt erg lang en nadat we 2 keer gevraagd hebben of er nog wat komt, we waren net van plan om op te stappen (45 minuten wachten!), wordt ons eten gebracht. Mijn kipsalade smaakt heerlijk, maar de fish and chips van Judith valt een beetje tegen. Het is erg vet. Afrekenen en wegwezen, zou ik zeggen. Zo gezegd, zo gedaan, en even later lopen we door de hoofdstraat waar slechts een paar winkeltjes zijn.

Op zo'n 35 kilometer van Havelock ligt Blenheim, waar we gisteren gestopt zijn. Dat was leuk, ligt op de snelle route naar Picton, dus besluiten we om daar nog even heen te gaan. Ook dat wordt een teleurstelling, want de meeste winkels zijn gesloten. Het is Heritage Day of ook wel Waitangi Day genoemd. Elk jaar op 6 februari markeert Nieuw-Zeeland de ondertekening van het Verdrag van Waitangi in 1840. In dat jaar tekenden vertegenwoordigers van de Britse Kroon en meer dan 500 Māori-opperhoofden wat vaak wordt beschouwd als het oprichtingsdocument van Nieuw-Zeeland. De dag werd voor het eerst officieel herdacht in 1934, en het is een feestdag sinds 1974.

We gaan maar terug naar Picton en zijn daar snel. Het weer is inmiddels ook wat minder geworden, was het vanochtend nog zo'n 22 graden, de temperatuurmeter van de auto geeft nu 16 graden aan. Ook begint het een beetje te regenen. In onze kamer gaan we maar een beetje relaxen en doen de dagelijkse dingen als foto's en filmpjes uitzoeken en het reisverslag schrijven. Judith heeft de laatste overnachting op het Noordereiland geboekt, dus is ook dat geregeld.

Today was a special day, till tomorrow

Foto’s

2 Reacties

  1. De oude buur:
    6 februari 2018
    Mijn dag is weer goed buurtjes, ik zag wat zeil bootjes kan niet wachten om ook die kant uit te varen en in die mooie baaien te gaan liggen!

    Maar voorlopig ben ik nog op de boot in de Waalhaven !!

    Today its nice weather maybe snow later this week !!
  2. Theresia:
    6 februari 2018
    Hoi vakantiegangers, weer volop mooie foto's .
    we kunnen het bijna niet bij houden al die reisverslagen wel erg leuk om te lezen, wanneer maak jij een ontbijtje voor Judith Nico.
    al die bochten dat zou wat voor mij zijn, bij de 2e bocht moeten we al stoppen om te .....................
    heel veel plezier,

    groetjes Willem en Theresia